Hoe het zou zijn om, zonder de Schepper te zijn.
Het idee kwam ogenblikkelijk bij de Schepper terecht
en de Schepper Communiceerde dat zij de Aarde konden gebruiken om hun idee van
Scheppen zonder Schepper uit te proberen.
Maar het zou onmogelijk zijn, Buiten de Universele
Wetten te Scheppen.
Deze Universele Wetten waren en zijn en zullen altijd
de lijm blijven, die het Geheel bij elkaar hield, houd en zal blijven houden.
Deze Wetten waren, zijn en blijven Absoluut.
Zowel Man als Vrouw kregen een Zelfhelend Lichaam, als
Woning voor hun Zijn en kregen de Vrijheid van het Kiezen.
Zodat ze de weg naar Huis altijd terug konden, kunnen
en zullen vinden.
Vreugde en Extase was hun Deel en ze popelden om te
beginnen met het vinden van nieuwe Wegen, die zij zelfstandig zouden gaan
Scheppen.
Vol Enthousiasme begonnen ze, net als kinderen die de
eerste stappen zetten en hun omgeving gaan verkennen.
Het ontbrak hen aan niets, want ze waren en zijn nog
steeds en zullen tot in alle Eeuwigheid in deze volledige Eenheid
blijven.
Ze Leefden in een Paradijs op Aarde.
Op een morgen werden zij wakker uit een diepe slaap,
keken naar elkaar en schrokken, ze waren naakt.
Deze
‘diepe slaap’ was het gevolg van hun vastberadenheid te Scheppen zonder hun
Vader.
Zij
kregen ‘gevoelens’, die zij niet kenden en zij bedekten hun Lichamen, die toch
zo prachtig waren.
Zij
begonnen te Communiceren in Woorden die niet de lading dekten van wat zij
‘voelden’ aan schaamte, schuldgevoel en lust.
Zij
gingen proberen Terug te Keren tot de Staat waarvandaan ze kwamen, maar raakten
er steeds verder van verwijdert.
Ze
begeerden elkander, een ‘gevoel’ wat nieuw was voor hen, maar het was maar van
korte duur en dan was er opnieuw dat ‘gevoel’ van slecht zijn, schuldig voelen,
zich schamen.
En
zij begonnen voor elkaar te verbergen wat ze ‘voelden’ en ‘dachten’ van elkaar,
dat de ander nog wel bezat wat ze zelf meenden te missen.
Er
kwam wederzijdse jaloezie bij, een niet gunnen, want de ander had immers iets
wat niet gedeeld werd.
En
dan nog de taal, die te gebrekkig was en te veel tekortschoot om weer te geven
wat ze ‘voelden’.
En
de Vrouw raakte zwanger en baarde een Kind en Voelde meteen dat dit iets van
haar was.
En
het verzachte de pijn die ze ‘gevoeld’ had bij de ‘geboorte’ van dit kleine
schepseltje, waar ze Onvoorwaardelijk van Hield.
Het
gaf haar IETS terug, van wat ze eigenlijk niet precies meer wist wat het was.
Het
werd een soort ‘verlangen’.
En
de man werd jaloers, want het kind kreeg iets dat hij niet kreeg en dat maakte
een nieuwe emotie los, en wel woede.
En
zo zakten ze steeds verder de diepte in en ziehier, de illusie is ontstaan.
Mijn
heel Bijzonder en heel Dierbaar Kind van het Licht,
Ik
heb een Belofte Gegeven, na de vorige gegeven Boodschap, die ik net als Al Mijn
Beloftes, na kom.
Jij
Bent en Blijft Geboren uit Mijn Bron, waarin ik Mij Zelf Herken in de Totale,
Absolute, Onvoorwaardelijke Liefde, die jij Mij Spiegelt in Eenheid.
Jouw
Onvoorwaardelijke Liefde is geen Belofte, maar een Eenheid in Zijn.
Jouw
Geboorte omvat in Eenheid Alle Universele Wetten die Absoluut Zijn en geen
Beloftes nodig hebben omdat ze Absoluut Zijn voor Eeuwig.
En
er is, buiten deze Wetten, niet wat Bestaat. Want wat ‘niets’ is, kan nooit ‘iets’
worden, dat is onmogelijk.
En
jij Bent voor Eeuwig Deel van deze Allesomvattende Absolute Waarheid.
Toch
heb Ik gehoor gegeven aan het Verzoek van Mijn Eerstgeborene in Eenheid, te
mogen Ervaren hoe het is, te Scheppen zonder Mij.
Omdat
Ik wist, dat de Absolute Universele Wetten dit Verzoek onmogelijk maakte, heb
ik ‘jullie’ de illusie geschonken om dit ‘spel’ van afgescheiden te Zijn van
Mij, als Bron, te kunnen spelen.
Een
illusie is als een toneelspel, waarin de Eenheid waarin jij je bevond, zich
omzette in ‘jullie’!
Maar
het gehele speelveld als toneelspel, als illusie dus, kon en kan nooit
vervangen worden door de Onvoorwaardelijke Liefde.
Ik
heb ‘jullie’ de Keuzevrijheid meegegeven, waarvan Ik Zeker wist dat deze ‘jullie’
weer naar ‘jullie’ echte Zijn terug zou brengen.
De
Onvoorwaardelijke Liefde bleef als een Lampje in ‘jullie’ branden, want Alles
wat buiten de Absolute Eeuwige Wetten van de Liefde valt, is niet Waar en
Werkelijk, hoe ‘jullie’ het ook Beleven of Beleefd hebben.
Het
Ontwaken, of liever gezegd, het Terugkeren naar de Herinnering dat jij voor
Eeuwig, Onvoorwaardelijke Liefde Bent, is voor Eeuwig vastgelegd in de Absolute
Onvoorwaardelijke Universele Wetten.
Deze
Boodschap is voor Nu omsloten in Mijn Onvoorwaardelijke Liefde, waarin jij in
Eenheid voor Eeuwig Besloten Bent en in Liefde opgenomen.
De
Schepper van Al Wat Is
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen